Οι βίδες, οι διαφημιστές και οι....απών ! ! !

Οι βίδες, oι διαφημιστές και οι.....απών !!!

Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης

Θα σας φανεί παράξενος ο τίτλος που έδωσα σε αυτά τα γραφτά μου. Και στ΄αλήθεια μια δόση παραξενιάς και μάλιστα μεγάλης, την έχουν. Αλλά μου ήταν αδύνατο να βρω κάτι άλλο σαν τίτλο γι΄αυτά που γράφω σήμερα. Διαβάστε τα λοιπόν και μετά μου λέτε αν έχω δίκιο, αν και αυτά που γράφω σας λένε, από μόνα τους, πόσο δίκιο έχω.

Αν ζούσε σήμερα ο Γιάννης Κορδάτος, ο μεγάλος ιστορικός και μελετητής της νεώτερης Ελλάδας θα ήταν πολύ ευτυχισμένος να βλέπει τους νεοέλληνες να έχουν, όχι μόνο μια γλώσσα, όπως έχουν όλοι οι λαοί του κόσμου, αλλά πολλές. Τόσες πολλές που να δημιουργούν προβλήματα επαφής και συνενόησης μεταξύ τους.

Διότι είναι στ΄αλήθεια πρόβλημα μεγάλο να προσπαθεί σήμερα ένας Έλληνας της προηγούμενης γενιάς να καταλάβει τι του λέει ένας νέος της σύγχρονης πατρίδας μας όταν του μιλάει για...λαμπάκια που άναψαν, επειδή κάποιος του την έκανε γυριστή και του βγήκε με κόκινο και του τη βίδωσε, ενώ αυτός την είχε βρει στο έτσι, με την κοπέλλα του, που ήτανε και πολύ φάση παιδί κι΄ενώ προσπάθησε να του ξηγηθεί στο αλλοιώτικο, ο άλλος τον έκανε σηκωτό και τον τσουβάλιασε μαζί με τον δικό του, τον κολλητό του, που δεν τον πήγαινε με τίποτα και την κοπάνησε πάνω στη χιλιάρα που ήτανε και πολύ εργαλείο.

Τι είπατε; Δεν καταλάβατε τίποτα; Προσέξτε, διότι αν δεν καταλαβαίνετε αυτή τη γλώσσα υπάρχει φόβος να είστε...βλήμα ή ούφο. Έτσι θα σας αποκαλέσουν οι νέοι της σύγχρονης Ελλάδας, οι οποίοι ομιλούν, γράφουν και σκέφτονται – αν σκέφτονται – με αυτή την γλώσσα την οποία οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει.

“Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο με το οποίο οι άνθρωποι συννενοούνται”γράφει στον πρόλογο του μνημειώδους έργου του “Η ιστορία του γλωσσικού μας ζητήματος”ο Γιάννης Κορδάτος. Μόνο που τη γλώσσα αυτή, το εργαλείο συννενόησης, εμείς οι σύγχρονοι νεοέλληνες το κάναμε...και πολύ εργαλείο. Τόσο πολύ εργαλείο το έχουμε κάνει που μας είναι πλέον αδύνατον να συννενοηθούμε μεταξύ μας και προσπαθούμε κάθε μέρα να ανακαλύψουμε και να καταγράψουμε καινούργιες λέξεις μήπως και καταφέρουμε τελικά να συννενοηθούμε.

Δεν θέλω να παραστήσω τον λόγιο διότι δεν είμαι λόγιος Οφείλω να ομολογήσω όμως πως τρέφω έναν απεριόριστο σεβασμό προς την γλώσσα μας. Τόσο την ομιλουμένη όσο και την γραπτή. Αυτή τη γλώσσα που κάποιοι δάσκαλοι κάποιας εποχής και κάποια σοβαρά βιβλία μας έχουν μάθει να την χρησιμοποιούμε σωστά. Αυτή την απλή ελληνική γλώσσα, την απαλλαγμένη από την καταστροφική μανία του λογιωτατισμού, αλλά και την ανόθευτη από τους σύγχρονους βαρβαρισμούς. Μια γλώσσα για την οποία έγιναν τόσοι αγώνες στα παλαιότερα χρόνια. Αγώνες, από ανθρώπους που είχαν δει και εντοπίσει σωστά το πρόβλημα και ετόλμησαν να δώσουν σε μας τους κατοπινούς μια γλώσσα με την οποία να μπορούμε να εκφράζουμε σωστά αλλά και μελωδικά τα συναισθήματά μας.

Η ελληνική γλώσσα, η γλώσσα η σωστή που θα έπρεπε να μιλάμε σήμερα, είναι τόσο πλούσια που δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουμε και να προσθέτουμε νέες λέξεις. Διότι με τις προσθέσεις αυτές δεν γίνεται πιο πλούσια. Πιο δυσνόητη γίνεται. Δεν χρειάζονται τα...λαμπάκια, οι βίδες, οι φάσεις, οι κολλητοί, οι γυριστές. Το μόνο που χρειάζεται είναι, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα γράμματα και ιδιαίτερα αυτοί που ασχολούνται με την συγγραφή και που έρχονται σε καθημερινή επαφή με τους αναγνώστες ή ακόμη και με τους ακροατές τους, να μάθουν να την χρησιμοποιούν σωστά αυτή τη θεία γλώσσα.

Μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή προσοχή χρειάζεται από τους ομογενείς που ασχολούνται με την δημοσιογραφία και γενικά με την συγγραφή και οι οποίοι, εκτός των άλλων αντιμετωπίζουν και το πρόβλημα μιάς ακόμη γλώσσας, της ξένης γλώσσας της χώρας στην οποία ζούμε και η οποία κάπως “τρυπώνει” στη δική μας. Καλό θα είναι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να χρησιμοποιούν σωστά τη γλώσσα μας. Να μάθουν ότι υπάρχει η γραμματική η οποία ασχολείται με το τυπικο της γλώσσας, τους νόμους της και τις διάφορες μεταβολές της. Να μάθουν ότι υπάρχει ένας τομέας της γραμματικής που λέγεται Συντακτικό και που πραγματεύεται τους κανόνες σύνταξης της γλώσσας. Να μάθουν ότι τα ρήματα έχουν “φωνές” και “χρόνους” τους οποίους θα πρέπει και να ακολουθούν. Να μάθουν ότι τα ουσιαστικά ονόματα και τα επίθετα έχουν “γένη” “κλίσεις” και “πτώσεις” που πρέπει να αποδίδονται σωστά. Να μάθουν ότι ο...Κίμων στην γενική πτώση γίνεται του Κίμωνος και όχι του.....Κίμων. Διότι αυτό απόλαυσα σε δημοσίευμα ομογενειακής εφημερίδας όπου ο νεαρός, αυτοαποκαλούμενος....δημοσιογράφος, μας ενημερώνει ότι...κάποιος σύλλογος διοργάνωσε εκδήλωση για την οικονομική υποστήριξη του Κίμων.....

Για όνομα του Θεού. Ο Κίμων έγινε ….του Κίμων. Βέβαια διαβάζω στον ομογενειακό τύπο κάθε μέρα πάρα πολλά διασκεδαστικά αλλά και ανατριχιαστικά τα οποία θα μπορούσα να συγκεντρώσω σ΄ένα ωραίο τόμο με τίτλο. “Μαργαριτάρια.”

Κάθε μέρα ανακαλύπτω στις εφημερίδες μας γραμματικά και συντακτικά διαμάντια που βγάζουν μάτια. Όπως εκείνο το σλόγκαν που για χρόνια τώρα, μέσα από τις μικρές αγγελίες της εφημερίδας επιμένει να μας καλεί να “προτιμάμε...τους διαφημιστάς της εφημερίδας μας.” Χωρίς ποτέ κανείς από τους υπεύθυνους να κάμει τον κόπο να ανοίξει μια γραμματική και να δει ότι διαφημιστής είναι ο κατασκευαστής της διαφήμισης. Και ότι αυτός που πληρώνει την διαφήμιση για να προωθήσει τα προϊόντα του ή τις υπηρεσίες του και τον οποίον η εφημερίδα μας καλεί να υποστηρίξουμε προσδιορίζεται με την μετοχή του ρήματος διαφημίζομαι και καλείται “διαφημιζόμενος.”Προτιμάτε τους διαφημιζόμενους στην εφημερίδα μας το σωστό. Ή προτιμάτε τους αγγελειοδότες μας όπως λέει κάποια ψυχή για να αποφεύγει τις κακοτοπιές.

Και μετά από όλα αυτά κάποιοι “δημοσιογράφοι της Ομογένειας” έχουν το θάρρος να αναφέρονται σε δημοσιογράφους στην Ελλάδα, με μια κάποια δημοσιογραφική ιστορία και με ονόματα βόμβες και να τους αποκαλούν....συναδέλφους. Λίγη αυτογνωσία και μετριοπάθεια δεν βλάπτει κύριοι “συνάδελφοι”. Εκείνο που βλάπτει είναι το....καλάμι. Να το αποφεύγετε και εφ΄όσον θέλετε να είστε “δημοσιογράφοι” καθείστε και διαβάστε λίγο. Το διάβασμα ποτέ δεν κάνει κακό. Θα αποκτησετε το εφόδιο να μεταφέρετε σωστά στους αναγνώστες σας την Ελληνική Γλώσσα και κάποια στιγμή θα πάψουμε να διαβαζουμε ότι ….στον επόμενο αγώνα του Παναθηναϊκού οι δύο παίκτες θα είναι...ΑΠΩΝ. Απλά γιατι δεν θα είναι ΑΠΩΝ αλλά θα είναι ...ΑΠΟΝΤΕΣ. Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ.