Αναρτήσεις

Η μοναξιά της Ανάστασης

Η μοναξιά της Ανάστασης. Πασχαλινό διήγημα του Διονύση Ε. Κονταρίνη. Το ανοιξιάτικο δειλινό είχε πάρει να απλώνεται αργά πάνω από τη Χώρα της Κέρκυρας, εκείνο το απόγευμα της Μεγάλης Παρακευής.. Ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει πίσω από τα βουνά της αντικρυνής μεριάς. Η άνοιξη άφηνε τα αρώματα των λουλουδιών της να αγκαλιάζουν όλη την μικρή πόλη. Ο κόσμος είχε ξεχυθεί στους δρόμους για να γιορτάσει τη μεγάλη μέρα με τους Επιτάφιους και τις μουσικές που θα άρχιζαν σιγά-σιγά να γεμίζουν όλη την Κέρκυρα. Οι εκκλησιές ασφυκτικά γεμάτες με τους πιστούς να συμμετέχουν στο μεγάλο δράμα. Τα μαγαζιά ένα – ένα άρχισαν να κλείνουν. Η μεγάλη γιορτή έφτανε στο κορύφωμά της Ήταν κείνη την ώρα που ο Αλέξης ανηφόριζε μόνος του από τη Σπηλιά προς την Πιάτσα. Με αργά κουρασμένα βήματα περπατούσε κοιτάζοντας τους ανθρώπους γύρω του. Χάζευε στα μαγαζιά κοιτάζοντας τα πράγματα που πουλούσαν. Στα χέρια του κρατούσε ένα μικρό πακέτο. Ήταν ό,τι μπόρεσε να πάρει από το μικρό μπακάλικο κάτω στη Σπηλ

Οι βίδες, οι διαφημιστές και οι....απών ! ! !

Οι βίδες, oι διαφημιστές και οι.....απών !!! Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης Θα σας φανεί παράξενος ο τίτλος που έδωσα σε αυτά τα γραφτά μου. Και στ΄αλήθεια μια δόση παραξενιάς και μάλιστα μεγάλης, την έχουν. Αλλά μου ήταν αδύνατο να βρω κάτι άλλο σαν τίτλο γι΄αυτά που γράφω σήμερα. Διαβάστε τα λοιπόν και μετά μου λέτε αν έχω δίκιο, αν και αυτά που γράφω σας λένε, από μόνα τους, πόσο δίκιο έχω. Αν ζούσε σήμερα ο Γιάννης Κορδάτος, ο μεγάλος ιστορικός και μελετητής της νεώτερης Ελλάδας θα ήταν πολύ ευτυχισμένος να βλέπει τους νεοέλληνες να έχουν, όχι μόνο μια γλώσσα, όπως έχουν όλοι οι λαοί του κόσμου, αλλά πολλές. Τόσες πολλές που να δημιουργούν προβλήματα επαφής και συνενόησης μεταξύ τους. Διότι είναι στ΄αλήθεια πρόβλημα μεγάλο να προσπαθεί σήμερα ένας Έλληνας της προηγούμενης γενιάς να καταλάβει τι του λέει ένας νέος της σύγχρονης πατρίδας μας όταν του μιλάει για. ..λαμπάκια που άναψαν, επειδή κάποιος του την έκανε γυριστή και του βγήκε με κόκινο και του τη βίδωσε, ενώ
Ιόνιος Ακαδημία. Το πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα, Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης Μέσα από την ιστορία χιλάδων χρόνων που κουβαλούν πάνω τους τα Ελληνικά Γράμματα, η προσφορά των Ιονίων Νήσων με την “Επτανησιακή Σχολή” είναι μεγάλη και δίκαιη. Η προσφορά αυτή κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην Αναγέννηση του ελληνικού κράτους. Από την προϊστορική εποχή, μπορεί να πει κανείς, τα Επτάνησα πρωταγωνίστησαν στην διαμόρφωση της ελληνικής ιστορίας. Αλλωστε αποτελεί ιστορική απόδειξη ότι τα Επτάνησα είναι αυτά που έδωσαν στον Όμηρο το υλικό για να περιγράψει τα ήθη και έθιμα των αρχαίων χρόνων και να μας δώσει το αθάνατο έπος της Οδύσσειας. Τα Επτάνησα είναι γεγονός ότι δεν γνώρισαν, “ποτέ την σκληράν μάστιγα εχθρών τυρράνων” όπως γράφει και ο Ζακύνθιος ποιητής Ανδρέας Κάλβος. Η κατά κάποιον τρόπο φιλική κατοχή σε σχέση με την ολοκληρωτική τυρρανία προσέφερε τουλάχιστον μια ελευθερία σκέψεως και ανάπτυξης πνευματικής δημιουργίας. Άλλωστε από διάφορες πηγές γίνεται
To Aσκηταριό. Ένα παλιό, ιστορικό μοναστήρι της Κέρκυρας. Η μακρόχρονη κατοχή των νησιών του Ιονίου από τους Ενετούς δεν υπήρξε αρνητική για την πνευματική και την θρησκευτική πορεία των κατοίκων των Επτανήσων. Το αντθετο μπορεί να ισχυριστεί κανείς. Την περίοδο της Ενετοκρατίας τα ελληνικά γράμματα και οι τέχνες ανέδειξαν ένα πλήθος ανθρώπων που χάραξαν το 'όνομά τους στην πορεία της ιστορίας τφων νησιών. Το ίδιο συνέβει και με την θρησκεία η οποία προχώρησε στον δρόμο της ανεμπόδιστη. Πάρα πολλές εκκλησιές και μοναστήρια ιδρύθηκαν κατά την περίοδο αυτή. Σε όλα τα νησιά νέες εκκλησίες κάνουν την εμφάνισή τους. Στην Κέρκυρα, κατά την περίοδο της Ενετοκρατείας, ιδρύθηκαν 850 εκκλησίες και 23 μοναστήρια. Μεταξύ αυτών των μαναστιριών ήταν και το Ασκηταριό, ένα μοναστήρι που χτίστηκε στα βόρεια του οικισμού των Νυμφών, ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι, με πάρα πολλά νερά, πνιγμένο στο πράσινο αλλά και πλαισιωμένο με την μαγεία των θρύλων. Ένας από αυτούς τους θρύλους μάλιστα λέει
D O K I M S T I K O 
Στους δρόμους της Πάτρας. Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης. Αρχίζουν σήμερα στην Πάτρα οι εκδηλώσεις για το Καρναβάλι. Ελάτε λοιπόν να κάνουμε ένα περίπατο στην Πάτρα του ΄30 στην Πάτρα του ΄50 στην Πάτρα του σήμερα!!! Το τρίτο βιβλίο από τα δώρα του καλού μου φίλου. Ένα βιβλίο που έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για μένα αφού είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην όμορφη Πάτρα. Στην πόλη που άφησα κάποια από τα χρόνια μου. Αυτή την ξεχωριστή πόλη και πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Τίτλος του “Η Πάτρα του 1930”. Σπάνιες οι εικόνες που βγαίνουν μέσα από τα όσα γράφει το βιβλίο για την Πάτρα εκείνης της εποχής. Κι΄αλήθεια μπορώ να πω ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει από την Πάτρα που γνώρισα την δεκαετία του ΄50. Βρήκα να υπάρχουν από το 1930 πολλά από τα καταστήματα που αναφέρονται στο βιβλίο, πολλοί άνθρωποι αλλά και η ζωή σχεδόν να είναι η ίδια. Και φυσικά η μορφή της πόλης δεν είχε πάρει να αλλάζει. Κείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του ΄50 η πόλη της Πάτρας άρχισε να χτίζει τη νέα
Εικόνα
Στους δρόμους της Πάτρας. Αρχίζουν σήμερα στην Πάτρα οι εκδηλώσεις για το Καρναβάλι. Ελάτε λοιπόν να κάνουμε ένα περίπατο στην Πάτρα του ΄30 στην Πάτρα του ΄50 στην Πάτρα του σήμερα!!! Το τρίτο βιβλίο από τα δώρα του καλού μου φίλου. Ένα βιβλίο που έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για μένα αφού είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην όμορφη Πάτρα. Στην πόλη που άφησα κάποια από τα χρόνια μου. Αυτή την ξεχωριστή πόλη και πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Τίτλος του “Η Πάτρα του 1930”. Σπάνιες οι εικόνες που βγαίνουν μέσα από τα όσα γράφει το βιβλίο για την Πάτρα εκείνης της εποχής. Κι΄αλήθεια μπορώ να πω ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει από την Πάτρα που γνώρισα την δεκαετία του ΄50. Βρήκα να υπάρχουν από το 1930 πολλά από τα καταστήματα που αναφέρονται στο βιβλίο, πολλοί άνθρωποι αλλά και η ζωή σχεδόν να είναι η ίδια. Και φυσικά η μορφή της πόλης δεν είχε πάρει να αλλάζει. Κείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του ΄50 η πόλη της Πάτρας άρχισε να χτίζει τη νέα της μορφή. Σήμερα η Πάτρα